Iako se prazovanje Vidovdana istorijski vezuje za Kosovski boj i stradanje kneza Lazara, današnji praznik sećanje je na mučenika Svetog Vidu.
Sin uglednog senatora sa Sicilije, Sveti Vid, stekao je zbog snažne vere u Hrista veoma rano isceliteljske moći. Otac je na razne načine pokušavao da odvrati sina od hrišćanske vere pa čak i onda kada mu je povratio vid. Kod Srba se Sveti Vid spominje u Miroslavljevom jevanđelju, napisanom još u 12. veku.
Srpska pravoslavna crkva proslavlja Svetog kneza Lazara kroz Liturgiju od 1892. godine i na današnji dan se služi parastos poginulima u Kosovskom boju.
Nakon smrti Dušana Silnog, Srbijom je vladao jedan od velikana, knez Lazar koji je postradao 28. juna 1389. godine na Kosovu polju. Njegovo telo sahranjeno je u manastiru Ravanica kraj Ćuprije. Ratni vihori selili su telo srpskog kneza, da bi od 1989. godine ponovo bilo u Ravanici.
U narodu je ostao upamćen kao veliki ktitor izgradivši crkve i manastire. Među najpoznatijima Ravanicu i Lazaricu. Obnovio je manastir Hilandar i Gornjak, a bio je i ktitor ruskog manastira Pantelejmona.
U srpskom narodu Vidovdan je žalostan dan pa se ne prave slavlja, ne igra i ne peva. Na Gazimestanu, mestu bitke srpske i turske vojske, raste endemska vrsta, crveni kosovski božur.
Ovaj veliki pravoslavni praznik, koji se obeležava i u Bugarskoj, pun je narodnih običaja i verovanja. Jedno od najstarijih je, da ono što čovek danas vidi ne može u ostalim danima.
Uoči ovog praznika, po narodnoj medicini, brala se trava vidočica koja se potapala u vodu, a služila je za umivanje.
