Krajinski književni klub publikovao je nedavno novi, 86. po redu časopis za književnost, umetnost i kulturu „Buktinja“.
Nakon tematskog broja posvećenog književniku Savi Stjepoviću, časopis „Buktinja“, u novom, 86. broju obrađuje delo književnika Borisa Lazića, proznog pisca, esejistu, književnog kritičara, antologičara, prevodioca, teologa, doktora slavistike…
Lazić, rođen u Parizu, prepoznatljiv po svom poetskom jeziku, ali i prevodilačkom radu, a zaslužan je za prevod Njegoševih dela „Luča mikrokozma“ i „Gorski vijenac“ na francuski jezik i objavljivanje u Francuskoj, u književni život Srbije, ušao je početkom devedesetih godina.
„Ono što je načelno prepoznatljivo u delu Borisa Lazića, u skoro svim knjigama poezije, naročito romanima, kao i intervjuima, proteže se duh „lutanja i sete“, potraga za identitetom, „žudnja za celinom“. Svugde stranac. U Francuskoj je on pisac srpskog porekla, u Srbiji pisac iz dijaspore. I pored toga što je već tri decenije prisutan u književnom životu Srbije, objavio više zapaženih knjiga i dao nemerljiv prevodilački i kulturni doprinos, nije dovoljno prihvaćen, u meri kojoj zaslužuje. Ima više razloga za to: Boris Lazić je samosvojna ličnost, čovek od integriteta i visoko moralnih načela, na pristojnoj udaljenosti od klanovskih, sektaških udruga; ne libi se da govori ono što misli, dakako činjenično piše o negativnim pojavama na srpskoj književnoj sceni, čini to otvoreno, javno, bez ulagivanja nekakvom samozvanom književnom establišmentu. To ne znači da trpi populističku osrednjost, naprotiv. Energičan je i nezlobiv; Isto kao što ima otklon prema licemerju sveštenstva, jer iskrena je njegova ljubav prema Hristu, koji je prisutan u njegovom delu i srcu, jer ljubi istinu, a istina je put ka Bogu. I zna se, takvi pisci su retko prihvatljivi u književnom društvu, hvale ih i sputavaju u isto vreme“, kaže Saša Skalušević, urednik „Buktinje“ i dodaje da Lazića i Negotinsku i Timočku Krajinu povezuju i Vlasta Mladenović, Adam Puslojić, Tomislav Mijović, Živko Nikolić…
Upravo je sa umetnicima okupljenih oko „Muzeja crne Krajine“ Lazić obilazio kasnoantičke lokalitete, ostatke carske rezidencije, Kuću Stevana Mokranjca, „Mokranjčeve dane“, mesta borbe i pogibije Hajduk Veljka, ali i spomen sobu Đorđa Stanojevića, muzeje, sav taj „višak istorije“, koje tu ima u izobilju, gde je i započeo a kasnije napisao i objavio knjigu poezije „Orfej na limesu“.
„Boris Lazić je svestrana stvaralačka ličnost, intelektualac, bez sumnje, svetskog formata, radoznalog duha, obišao je skoro sve metropole, kulturne centre, i na licu mesta se suočavao sa epicentrima književnih zbivanja. Zanimljivo je, recimo, njegovo traganje za knjigama Bi Vongara, koji je odavno otišao iz Srbije i koji je svojim književnim delima i životom stao u odbranu Aboridžina, duhovnog i fizičkog istrebljenja, u sidnejskim knjižarama, gde je posle skoro beznadežne upornosti pronašao jednu i to na štandu folkloristike. Toliko i o zapadnjačkoj kulturi, načelima slobode stvaralaštva, humanosti“, dodaje Skalušević.
Novi, 86. broj „Buktinje“ donosi Lazićevu izabranu poeziju, kratku prozu, odlomke romana, eseje i prevode s francuskog i engleskog jezika, njemu bliskih autora, kao i kritiku o njegovom delu koje su pisali: Radivoj Stanivuk, Isidora Bobić, Viktor Radun, Maja Belegišanin, Aleksandar B. Laković, Andrea Beata Bicok i Tihana Tica, po izboru urednika Saše Skaluševića.
Uvod pod naslovom „Unutrašnji portret Borisa Lazića“ napisao je Vlasta Mladenović, dok je razgovor sa književnikom vodio je Marko Stojanović. Fotografije na koricama časopisa su delo Gavrila Lazića, Borisovog starijeg sina, a fotografije u samom časopisu su iz Lazićeve privatne arhive.
Novi, 86. broj Časopisa za književnost i umetnost „Buktinja“ može se naći i čitati na sajtu Narodne biblioteke „Dositej Novaković“ Negotin: u delu Digitalna biblioteka, gde se nalaze digitalizovani svi brojevi časopisa „Buktinja“ za čitanje.
