Iz štampe je izašla druga zbirka negotinske pesnikinje Radojke Plavšić, „Potomkinje“, koju je objavila izdavačka kuća “Presing” iz Mladenovca.
Nakon zbirke “Sečivo u izlogu” negotinska pesnikinja Radojka Plavšić, profesorka srpskog jezika i književnosti, članica Krajinskog književnog kluba i redakcije časopisa za književnost, umetnost i kulturu “Buktinja”, oglasila se i drugom pesničkom zbirkom, “Potomkinje”, koja je objavljena u u ediciji “Vrtlog” mladenovačkog “Presinga”.
U zbirci se kroz cikluse: “Elektronski prah”, “Daleko od Las Vegasa”, “Rimovani drumovi”, “Dve ratne aplikacije”, “Lego kocke” i “Fabrička podešavanja”, na originalan način provlače teme iz savremenog života, ali i večne pesničke inspiracije: detinjstvo, ljubav, majčinstvo, odrastanje, ratovi, smrt.
“Posmatrajući svet iz perspektive Potomkinje odnosno one koja baštini tradiciju, lirska subjektkinja pronalazi i prepoznaje u sebi iskustvo Pretkinja odazivajući se potrebi da ga iskaže, ali i progovori svojim originalnim glasom. Društvene okolnosti u kojima se nalazi prepliću se sa ličnim, ponekad tragično, ponekad ironično, na trenutke duhovito ili angažovano i samozapitano. Razni glasovi koji odjekuju iz pesama prevashodno su ženski i to je identitet koji čitavu zbirku drži na okupu. O tome govore stihovi iz pesme „Potomkinja“ koji mogu poslužiti kao ključ za „otključavanje“ čitave zbirke: „ti si Potomkinja ljudi koji su preživeli potop/ večnosti si obećala slavu i spasenje/ ništa od toga nije te ogrejalo“. Pesnička zbirka „Potomkinje“ jeste ispitivanje i promišljanje genetskog materijala brojnih generacija, kako onog materijalnog, tako i duhovnog. Sve ovo ogrnuto u zahvalnost samom životu i onim svakodnevnim stvarima koje nam pruža i koje često uzimamo zdravo za gotovo: „hvala nosiocima nerđajuće sreće hvala nebo hvala drveće“. Vreme ovde nema funkciju činioca koji razdvaja već naprotiv spaja ženski princip u jednu neprekinutu poetsku nit”, navodi se u recenziji ovog pesničkog izdanja.
