I ove godine svoju slavu đaci i nastavnici obeležavaju u skladu sa epidemiološkim merama kojе su na snazi skoro tri godine.
Osnovne i srednje škole u opštini Negotin obeležile su Svetog Savu kolektivnim rezanjem slavskog kolača u Crkvi Svete Trojice.
U ovom negotinskom hramu svečanom Liturgijom proslavljen je praznik Svetog Save, prvog arhiepiskopa srpskog koju su služili protonamesnik Marko Pajčin, starešina Crkve Svete Trojice i jerej Marko Jokanović, paroh prvi negotinski, a u slavu oca srpske crkve, duhovnosti i pismenosti pevali su i pojci negotinskog hrama.
Po završetku svete liturgije svoj prisutnoj deci uručeni su svetosavski paketići.
“Školska slava u Negotinu danas se obeležava na jedan specifičan način, ali sa ništa manje vrednosti i sećanja na ono što je Sveti Sava činio na čemu i danas radimo i na čemu ćemo raditi u budućnosti. Školsku slavu obeležavamo uz primenu svih epidemioloških mera i koristim ovu priliku da svim učenicima, zaposlenima u školama opštine Negotin i svima koji danas obeležavaju ovaj veliki praznik čestitam slavu i imam samo jednu želju, a to je zdravlje i da sledeće godine slava bude u školama onako kako smo i do sada slavili”, kaže Dejan Kojčinović, koordinator osnovnih škola opštine Negotin i direktor OŠ “Vuk Karadžić”.
Proslava školske slave nastavljena je u školama u prisustvu predstavnika đačkih parlamenata i zaposlenih.
Prošle su 182 godine otkad je, odlukom Sovjeta Knjažestva Srbskog, Sveti Sava ustanovljen za školsku slavu. Odluku da se Sveti Sava obeležava 27. januara kao zaštitnik svih škola u Srbiji Sovjet Knjažestva Srbskog doneo je predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja u Kragujevcu 2. januara 1840. godine.
Jedna od najzanačajnih ličnosti srpske istorije, svetogorski monah, studenički arhimandrat i prvi arhiepiskop autokefalne Srpske arhiepiskopije, Sveti Sava ostavilo je dubok trag u književnosti, diplomatiji i zakonodavstvu srednjovekovne Srbije.
Rođen oko 1175. godine Rastko Nemanjić, najmlađe dete u porodici srpskog župana Stefana Nemanje i Ane bio je od najranijih dana posvećen svom opismenjavanju. Iako mu je otac na upravljanje ostavio Hum, njegov izbor nije bila vladavina već podizanje Srbije, njeno opismenjavanje i ozakonjenje.
Savin boravak na Svetoj Gori imao je značajan uticaj na njegovo formiranje ličnosti, shvatanje hrišćanstva ali i pronalaženje uzora za organizaciju manastirskog i crkvenog života u Srbiji. Zajedno sa svojim ocem Svetim Simeonom osnivaju srpski manastir Hilandar.
Nakon 20 godina provedenih na Svetoj Gori Sava dolazi u Srbiju sa ciljem da je učvrsti i unapredi. Tako nad moštima svoga oca 1199. godine miri zavađenu braću a mošti Svetog Simeona sahranjuju u Studenici. Ovaj manastir zahvaljujući Svetome Savi postaje duhovni i kulturni centar srpske države u kome otvara prvu školu za sveštenike i kaluđere.
Nakon drugog putovanja početkom 1236. godine Sveti Sava preminuo je u Velikom Trnovu u Bugarskoj. Njegove mošti kralj Vladislav je 1237. godine preneo u manastir Mileševa.
Kroz decenije i vekove Savin kult je duboko ukorenjen u narod kroz pouke koje je Sava ostavio svom rodu. U želji da priče o velikom srpskom svetitelju nestanu, turski vojskovođa Sinan-paša je izdao naređenje da se njegove mošti spale na Vračaru 10. maja 1594. godine.
Srbi su poštovanje prema svom velikom svetitelju iskazali tako što je upravo na mestu spaljivanja njegovih moštiju podignut hram posvećen Svetome Savi.
Današnji praznik je u kalendaru Srpske pravoslavne crkve upisan crvenim slovom, a praznik danas slave vernici, đaci i nastavnici u celoj Srbiji i školama u rasejanju.
